Λόγια καρδιάς

Σε αυτή τη ζωή όλοι έχουμε έρθει για πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε. Αυτό, εγώ το ανακάλυψα στον Οργανισμό και ανοίχτηκε μπροστά μου ένας νέος κόσμος – αυτός της προσφοράς- μέσω των ευχών.

Η δύναμη της προσφοράς είναι η “βενζίνη μου” εδώ και σχεδόν δύο χρόνια για να συνεχίζω, με όπλο μου το γέλιο και την αγκαλιά των παιδιών! Η αγάπη, η χαρά, η ανυπομονησία, το γέλιο, η αμηχανία, η λάμψη στα μάτια τους, είναι μερικά από τα συναισθήματα που ξεπηδούν και θυμάσαι για πάντα όταν είσαι παρούσα στην εκπλήρωσης της μεγαλύτερης επιθυμίας τους.

Όλα εκείνα που εμείς θεωρούμε δεδομένα στον κόσμο αυτόν, για πολλά παιδιά εκεί έξω δεν είναι και αυτά είναι που μας δίνουν τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής, αισιοδοξίας και δύναμης.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα της εκπλήρωσης της πρώτης μου ευχής και το συναίσθημα της ολοκλήρωσης & δύναμης που βίωσα μέσα από αυτό. Μόνο όποιος ζήσει αυτή την εμπειρία θα καταλάβει τη δύναμη που κρύβει!

Γιατί υποστηρίζω το Κάνε-Μια-Ευχή

Είμαι μητέρα και μπορώ να υποψιαστώ τι περνά μία οικογένεια με ένα άρρωστο παιδί. Μόνο να υποψιαστώ μπορώ και τη στιγμή που το μυαλό μου αρχίζει να το σκέφτεται λίγο περισσότερο αυτόματα κτυπάει συναγερμός και οι άμυνές μου μπλοκάρουν κάθε σκέψη.

Ένα άρρωστο παιδί που ταλαιπωρείται στα νοσοκομεία, που βιώνει πόνο, που παλεύει ενάντια σε μια αρρώστια χρειάζεται εκτός από φάρμακα και αγάπη και ΕΛΠΙΔΑ. Χρειάζεται να έχει κάτι να περιμένει, για κάτι να ανυπομονεί, να κάνει όνειρα και να ελπίζει ότι θα μπορέσουν αυτά τα όνειρα να πραγματοποιηθούν. Έχει ανάγκη να του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει κάτι άπιαστο!

Αυτή η διαδικασία και η πραγμάτωση της ελπίδας και του ονείρου επιδρά θετικά στη ψυχολογία του παιδιού. Συμμετέχω λοιπόν ενεργά στο να ελπίζουν τα παιδιά αυτά, στο να πιστεύουν ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, στο να χαρούν με τη διαδικασία της εκπλήρωσης της ευχής τους και στο να γευτούν μια πολύ μεγάλη χαρά μέσα στην καθημερινότητα που τα πονάει και τα ταλαιπωρεί. Και αποφάσισα να συμμετέχω κάθε χρόνο με την εκπλήρωση μιας ευχής για να με ακολουθεί ένα παιδικό χαμόγελο στη σκέψη μου κάθε χρόνο. Τι λέτε και εσείς υπάρχει καλύτερη συντροφιά από αυτό;

Μια ευχή υπόσχεση για ζωή

Όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με την Ογκολογική Μονάδα ΕΛΠΙΔΑ και την Πανεπιστημιακή Ογκολογική Αιματολογική Μονάδα, κατάλαβα ότι στη διαδρομή των παιδιών και των γονιών, στη φροντίδα τους, για τη φροντίδα τους, είμαστε πολλοί άνθρωποι της ψυχοκοινωνικής ομάδας, σύλλογοι και σημαντικές πρωτοβουλίες, γονείς και παιδιά που έζησαν παλιότερα σε αυτό τον χώρο, εθελοντές και πάνω απ’ όλα οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Κατάλαβα πως όλοι είμαστε μια αγκαλιά. Ένιωσα ασφάλεια και εμπιστοσύνη ότι στη διαδρομή αυτή των παιδιών υπάρχουν πολλοί συνοδοιπόροι. Κάποιες φορές το ταξίδι είναι μακρύ και κάποιες πιο σύντομο, άλλες φορές έχει δύσβατες διαδρομές και ο καιρός μπορεί να μην βοηθά και άλλες πάλι το ταξίδι κυλά πιο ομαλά.

Το Κάνε-Μια Ευχή είναι για τα παιδιά και τους γονείς ένας από τους συνοδοιπόρους. Σταθερά κοντά, συνεπής, με σεβασμό και διάθεση να αναδείξει την παιδικότητα, τη λαχτάρα για ζωή, να βάλει ως προτεραιότητα την επιθυμία για όνειρα και προοπτική, εκεί που η δύσκολη καθημερινότητα, μπορεί όλα αυτά να τα κουκουλώνει.Θα θυμάμαι για πάντα την μέρα που η Αναστασία μας, ως μικρή Frozen μας προσκάλεσε στο παραμύθι της, στη χαρά της, έπειτα από μια περίοδο που κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλά και δύσκολα. Θα θυμάμαι την προσμονή της για εκείνη τη μέρα.

Ευχαριστούμε για τη χαρά, για τη συγκίνηση. Ευχαριστούμε για τη ζωή.

Το δικαίωμα στο όνειρο

Κοντεύουν περίπου 2,5 χρόνια από εκείνο το πρώτο, απρόσμενο τηλεφώνημα στο γραφείο μου στο νοσοκομείο. Από το Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος ζητούσαν συνεργασία με το τμήμα μας έτσι ώστε να εκπληρώνουν τις ευχές των παιδιών με κυστική ίνωση. Τα πρώτα μου συναισθήματα: αμηχανία, προβληματισμός και επιφύλαξη. Γιατί εμάς; Νοιάζονται πραγματικά να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια, χωρίς συμφέρον και ανταλλάγματα;

Είναι ίσως το πιο σωστό «ΝΑΙ» της έως σήμερα επαγγελματικής μου πορείας. Οι άνθρωποί σας έγιναν και δικοί μας άνθρωποι. Γίναμε οι ίδιοι μάρτυρες της καταπληκτικής δουλειάς που κάνετε. Είναι το βλέμμα των παιδιών που λαμπυρίζει όταν μιλούν για την εκπλήρωση της ευχής τους. Το χαμόγελο και η ευτυχία στο πρόσωπό τους, όταν μάς διηγούνται με λεπτομέρειες τις υπέροχες στιγμές που έζησαν. Είναι τα λόγια των γονιών, που μας μιλούν με συγκίνηση, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για την απίστευτη δουλειά που κάνετε. Είναι το ήθος, η μεγαλοψυχία και η στάση ζωής των ανθρώπων σας.

Είναι το δικαίωμα στο όνειρο, που χάρη σε σας, γίνεται πραγματικότητα και δίνει νόημα και αξία στην προσπάθεια και τον καθημερινό αγώνα που δίνουν αυτά τα παιδιά. Είναι μεγάλη τύχη και ευλογία για εμάς να σας έχουμε δίπλα μας. Εγώ και οι συνεργάτες μου, σας ευχαριστούμε από καρδιάς.

Να είστε πάντα καλά.

Μια αγκαλιά σαν καμιά

Όλοι μας έχουμε μοναδικά χαρίσματα! Χαρίσματα που είτε τα αναγνωρίζουμε, είτε παραμένουν κρυφά μέσα μας έως ότου μ’ έναν εκπληκτικό τρόπο, εμφανιστούν! Εμείς οι νεράιδες μ’ ένα μοναδικό και εξίσου μαγικό τρόπο εμφανιζόμαστε στα παιδιά μας! Στα παιδιά που μας έχουν ανάγκη, για να πιστέψουν ότι τα πάντα μπορούν ν’ αλλάξουν! Δεν είναι πάντα εύκολο – υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές που πρέπει να φέρουμε εις πέρας το έργο μας, χωρίς να υπολογίζουμε το ψυχολογικό και σωματικό κόπο μα ακόμα και τις ημέρες του χρόνου!

25 Δεκεμβρίου 2015 και στον μικρό Ηλία (5 χρόνων) δόθηκε άδεια να βγει από το νοσοκομείο για μια μέρα... και αυτήν την ημέρα τον περιμέναμε εμείς οι νεράιδες του, στον μαγικό παιδότοπο με ζώα όπως είχε ευχηθεί. Χριστούγεννα, ο Χριστός γεννάται και οι γονείς του μικρού μας, είχαν πάλι το χαμόγελο στα χείλη και ήλπιζαν σ’ ένα θαύμα! Μας κοιτούσαν και μας ζητούσαν συγνώμη, αισθανόμενοι ντροπή που τέτοια μέρα, είμαστε εκεί γι’ αυτούς! Με όλη μας την αγάπη, τους αγκαλιάζαμε και παίζαμε με τον μικρό Ηλία και την φάρμα που είχε φτιαχτεί μαγικά μόνο για εκείνον! Μας κοιτούσε με τα μεγάλα καστανά ματάκια του και μας έδινε το αλογάκι να το βάλουμε μέσα στο σπιτάκι του. Δεν μιλούσε... ήταν κουρασμένος! Μόνο μας κοιτούσε και μας αγκάλιαζε! Τα μάτια του έλεγαν όλη την αλήθεια! Μετά από 7 ημέρες ο Ηλίας μας, μεταμορφώθηκε σε άγγελο που ταξιδεύει πάνω στο αγαπημένο του άλογο! Αν με ρωτήσετε λοιπόν, γιατί συνεχίζω και είμαι νεράιδα, θα σας απαντήσω: Για όλες αυτές τις ψυχές που μόνο αγάπη έχουν να μου προσφέρουν και την τεράστια αγκαλιά τους, που δεν την χαρίζω ή ανταλλάσσω με τίποτα στον κόσμο!

Με απεριόριστη αγάπη

Η Τριανταφυλλένια σας!

Μια κουμπάρα διαφορετική από τις άλλες

Μια απίστευτη ευχή ήταν της οχτάχρονης Σπυριδούλας που ζήτησε να γίνει κουμπάρα στο γάμο της Barbie με τον Ken. Όταν πήγαμε για την εκμαίευση της Eυχής τα έλεγε όλα τόσο αναλυτικά που τα έγραψα με κάθε λεπτομέρεια γιατί φοβόμουν πως θα ξεχάσω κάτι. Την ημέρα της ευχής όταν πήγα στο ξενοδοχείο να την πάρω μου είπε: «Νεράιδα μου δε θα φύγεις καθόλου από δίπλα μου». «Υποκλίνομαι στις διαταγές σου πριγκίπισσα μου», της είπα και την πήρα μια απέραντη αγκαλιά. Όταν ήρθε η λιμουζίνα ήθελε να έρθουν μαζί της οι φίλοι της από το ογκολογικό και όχι οι γονείς της. Όταν φτάσαμε στο κτήμα ήταν τόσο ενθουσιασμένη και έλεγε συνεχώς: «Δεν το πιστεύω!» Όταν είδε τον γαμπρό και τη νύφη η χαρά της ήταν απερίγραπτη και είπε ότι ήταν και οι δύο πανέμορφοι. Όταν τελείωσε το μυστήριο και πήγαμε στο χώρο της δεξίωσης ανυπομονούσε ν’ αρχίσει η μουσική.

Αυτή ήταν η πιο συγκινητική στιγμή. Αφιέρωσε στον γιατρό της το τραγούδι «Η επιμονή σου» της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και εκείνος την συνόδευσε στον πρώτο αυτό χορό. Έχω την εντύπωση ότι δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν έκλαιγε εκείνη την στιγμή. Άλλος από λύπη για όλα αυτά που έχει περάσει αυτό το παιδί στην πιο τρυφερή ηλικία και άλλος από χαρά βλέποντάς το να είναι τόσο ευτυχισμένο. Στο τέλος ζήτησε να κάνει άλλη μια βόλτα με την λιμουζίνα, μαζί με τους εθελοντές. Μας ευχαρίστησε όλους με μεγάλη χαρά, πραγματικά μέσα από την καρδιά της. Ακόμα και τα δώρα της τα μισά τα έδωσε στο ορφανοτροφείο του χωριού της και τα άλλα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε και η ίδια.

Όλα τα παιδιά είναι ξεχωριστά αλλά αυτό το παιδί σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή. Όλα ήταν παραπάνω από ότι είχα φανταστεί μας είπε. «Το φόρεμα μου ήταν τέλειο, ο γάμος, η δεξίωση, το κτήμα, η Barbie, ο Ken..., δεν έχω λόγια πραγματικά!» Οι αγκαλιές της ήταν τόσο σφιχτές και τα φιλιά που μου έδωσε ήταν τόσο γλυκά, που τα θυμάμαι ακόμα. Απήλαυσε το κάθε δευτερόλεπτο. Το χαμόγελο της ήταν μόνιμο στο πρόσωπο της, το οποίο έλαμπε πραγματικά.

Όλα αυτά είναι μεγάλα μαθήματα ζωής.

Ήθελε μόνο να πετάξει…

O Πάτρικ είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής για εμένα. Σε μια στιγμή βρέθηκα να τον επισκέπτομαι με στολή στην μονάδα μεταμοσχεύσεων και την επόμενη ανέλαβα την οργάνωση της Ευχής του, που ήταν να πετάξει με πολεμικό αεροσκάφος. Η Ευχή του αναβλήθηκε αρκετές φορές για λόγους υγείας, αλλά αυτός εκεί, δεν άλλαζε, όσες φορές και αν μιλήσαμε. Ένα μεγάλο ταξίδι ζωής σε μια Ευχή.

Επισκεφτήκαμε τον Πάτρικ αρκετές φορές στο νοσοκομείο για να τον ρωτήσουμε μήπως θέλει να αλλάξει Ευχή και μία φορά με τους πιλότους για να του δώσουν θάρρος. Μέσα σε ένα βράδυ υποτροπίασε και η πτήση αναβλήθηκε. Προς στιγμή σκεφτήκαμε να μετατρέψουμε το δωμάτιο του σε αεροπλάνο. Δεν το βάλαμε κάτω όμως! Ούτε ο Πάτρικ, ούτε εμείς ούτε οι γιατροί. Με δυο μεγάλα τζιπ πήγαμε στον προσομοιωτή πτήσης στην Τανάγρα για να ζήσει σαν πιλότος, με μια μπουκάλα οξυγόνου μαζί και το ασθενοφόρο λίγο πιο πίσω, χωρίς ο ίδιος να ξέρει τίποτα. «Να πάτε μας είπε η γιατρός, το έχει ανάγκη, θα τον μεταγγίσουμε». Πονούσαν τα πόδια του πολύ και το σωληνάκι έβγαζε υγρό, αρχικά δεν μπορούσε να μπει στον προσομοιωτή, αλλά αυτός εκεί, μάγκας σαν πραγματικός πιλότος «πέταξε». Και εκεί που δεν μπορούσε να φάει, ο Πάτρικ έφαγε, μαζί με τους άλλους πιλότους παρέα. Έσφιγγε το χέρι του πιλότου όπως φεύγαμε σαν πραγματικός ήρωας. Και μετά από μέρες ξαναπήγαμε για να δει ξανά τα αεροπλάνα και τους πιλότους από κοντά. Βλέπω τις φωτογραφίες της ευχής και τον παρατηρώ να χαμογελάει, ακόμα και μέσα από τη μάσκα αυτός χαμογελάει, το ξέρω ήμουν δίπλα του...

Ο Πάτρικ μου έμαθε να ζω πιο ευτυχισμένος ή τουλάχιστον να πορεύομαι προς αυτό πιο δυνατά, να σκεφτώ πολύ ότι η ζωή μπορεί να είναι άδικη πολλές φορές αλλά συχνά μας δίνει την ευκαιρία, όπως μέσα από τη εκπλήρωση μιας Ευχής, να κάνουμε ένα παιδί και μαζί όλη την οικογένεια να ζήσει μαγικές στιγμές. Να κάνουμε τον κόσμο πιο όμορφο μέσα από το χαμόγελο ενός παιδιού που το έχει πραγματικά ανάγκη …αυτή είναι η αποστολή μας.